Çok uzun ve zorlu bir yoldan sağlıkla geldin bebeğim aramıza . Takvimler 13.12.2009 gününü gösterir iken hiç aklımızda yoktu geleceğin. Ben daha 2 gün önce işten ayrılmış ve biraz dinlenerek birazda hazırlık yaparak seni beklemeyi düşünmüştüm. Nereden bilebilirdim ki senin çoktan dünyaya gelmeye karar vermiş olduğunu. Günlerden pazar , herşey normal . Rutin bir pazar sabahı kahvaltısı yapılacak ve dinlenilecek . Gün rutin de benim kahvaltıda yediklerim pek rutin değil :))) Herşeyi çifter çifter yiyorum. En son 2 yumurta yediğimi ve koltuğa uzandıktan sonra suyun patladığını hatırlıyorum. Baban hep söyler 2 yumurtaya dayanamadı çıktı oğlumuz diye.
Herşey ne kadar yolunda denilse de bir anne olarak hep endişe duydum . Seni kucağıma sağlıkla almayı diledim. Doğum sırasında sürekli doktorumu ve hemşireyi soru yağmuruna tuttum . En ufak bir sessizlikte endişelendim . Ta ki seni benim yanağıma koyup herşey harika dedikleri ana kadar. Sen çipil çipil bana bakarken dünyalar benim oldu. Ben artık ANNEYDİM. Ege'min ANNESİ.
Evet canım oğlum sen 13 Aralık 2009 tarihinde içinde bulunduğun keseyi patlatarak saat 17.03 te 3.170 kg ve 48 cm olarak aramıza böyle geldin ve ben seni büyütmek için sabırsızlanıyordum
Blogu oluşturmak için neden 7,5 ay bekledim bilemiyorum. En başından beri böyle bir blog oluşturmayı hep düşünmüştüm. Doğumumla da ilgili birçok şey düşünmüştüm ama Ege'm 36 haftalık iken aramıza katılmaya karar verince ( ki hiç beklemiyorduk daha kendisini) tüm yapacaklarım uçuverdi beynimden . Oğlumun doğumu , ona alışma süreci ve işe başlamak derken bu kadar ay geçmiş bile. O yüzden kısaca bir özet geçip ( nasıl olacak bilemiyorum ) kendimi artık bloguma adamaya karar verdim.
